Voor onze allereerste Tirrel Talk spreken we met iemand die als geen ander weet hoe je mensen verbindt, namelijk Atie Renkema. Al sinds 1984 werkt ze bij De Twaalf Hoven. Waar ze begon in de verzorging, heeft ze zich in de loop der jaren ontwikkeld tot welzijnsbegeleider. Een rol waarin haar passie voor contact, haar hart voor de zorg en haar zoektocht naar verbinding volledig tot hun recht komen. In deze Tirrel Talk lees je meer over haar werk en de bijzondere momenten die zij in de Tirrel creëert.
Kun je iets over jezelf vertellen?
“Ik ben Atie, ik woon in Winsum en heb drie dochters die mij inmiddels al 7 keer trotse oma hebben gemaakt. In 1984 begon ik bij De Twaalf Hoven, destijds ter ondersteuning van de zorg, maar door de jaren heen heb ik verschillende functies bekleed, elk met hun eigen unieke werkzaamheden.
In 2008 moest ik vanwege lichamelijke klachten op zoek naar passend werk. Ik werkte toen al ruim 21 jaar bij De Twaalf Hoven en wilde graag binnen de zorg actief blijven. Er kwam een functie vrij als coördinator vrijwilligers/activiteiten. Naar aanleiding daarvan besloot ik samen met de organisatie de opleiding SPW4 te volgen, waarna ik verderging als coördinator vrijwilligers/activiteiten. Dat vond ik geweldig! Laag bij de vloer en vooral dicht bij de mensen.
Sinds twee jaar werk ik als welzijnsbegeleider. Dat betekent dat ik mij vooral bezighoud met het vinden van een maatje voor bewoners, het organiseren van ontmoetingen en het stimuleren van verbinding. Ik kan natuurlijk niet in mijn eentje het welzijn van de bewoners waarborgen, maar samen met de zorg, vrijwilligers, familie en bezoekers kunnen we écht het verschil maken. Mijn doel is simpel: samen met hen een glimlach op het gezicht van bewoners toveren.”
Hoe ziet een dag van jou eruit?
“Ik begin om 8:00 uur met een ouderwets bakje koffie. Ik praat even bij met de beheerders en bespreek wat er allemaal speelt in de Tirrel. Rob Zigter, directeur van de Tirrel, is ook vaak aanwezig bij dit koffiemomentje. Persoonlijk vind ik dat erg waardevol. Het laat zien dat we binnen de Tirrel écht samen optrekken, ook met collega’s van andere organisaties.
Daarna ga ik de woningen in: wie heeft extra aandacht nodig, wie kan die aandacht geven en hoe zorgen we ervoor dat bewoners een fijne dag hebben? Mijn functie is voornamelijk een coördinerende rol, zodat ook de zorgmedewerkers betrokken worden bij activiteiten met de bewoners. Zelf ga ik graag mee met de duofiets. Dat is altijd een succes!
Natuurlijk horen rapportages en besprekingen er ook bij, maar het allerbelangrijkste vind ik het contact. Een praatje maken, een activiteit begeleiden of gewoon even een hand vasthouden.”
Wat organiseer je zoal?
“Wat niet?! In de centrale hal hebben we regelmatig beweegactiviteiten voor ouderen. Meestal gaan we kegelen, want dat vinden ze gewoon het leukste om te doen!
Op woensdagavond hebben we een muziekavond. Dan zorg ik voor een koor of een gezellig duo. Vaak komen daar wel 60 tot 70 mensen op af. Bewoners nemen familie en vrienden mee, en dan voelt het echt als een avondje uit!
Daarnaast werk ik samen met de basisscholen. We bedenken samen activiteiten om jong en oud dichter bij elkaar te brengen. Binnenkort is het weer Kinderboekenweek, én natuurlijk hoort daar dan ook het voorlezen bij!
Ook hebben we maandelijks een dagdeel met kinderdagverblijf Ukkies. Dan knutselen de kinderen terwijl de ouderen gezellig meekijken of een handje helpen. Het plezier spat er dan vanaf en je ziet dat zowel jong als oud daar energie van krijgt.”
Welke momenten zijn je het meest bijgebleven?
“Dat is een goede vraag! Er zijn twee momenten die mij nu te binnen schieten. Het soep maken met ouderen en basisschoolkinderen vind ik nog steeds een van de mooiste activiteiten om te coördineren. Samen koken, samen eten en vooral samen lachen. Deze activiteit levert zulke warme momenten op.
Een ander voorbeeld van een moment dat mij bijgebleven is, is met een bewoonster die inmiddels is overleden. Zij vond het geweldig om voor te lezen. Elke week nam ik haar mee naar groep 1 en 2 van basisschool De Tiggeldobbe. Daar las ze met passie verschillende verhalen voor aan de kinderen, die het er meer dan een jaar later nog steeds over hebben. Dat laat zien hoe groot de impact kan zijn van zo’n ogenschijnlijk klein initiatief.”
In wiens schoenen zou je wel eens willen staan binnen de Tirrel?
“Dan denk ik meteen aan de functie van beheerder. Het lijkt me prachtig om een dag beheerder te zijn. Zij maken namelijk écht het verschil, voor ons, voor de bewoners en hun bezoekers. Hun rol is net als die van mij gericht op verbinding, maar dan op een andere manier. Dat vind ik bijzonder om te zien.”
Met deze inhaker sluiten we Tirrel Talk deze maand af. Ben jij geïnspireerd door het verhaal van Atie? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en lees meer over de mensen die de Tirrel laten bruisen en verbinding tot leven brengen.